Het was voor mij geen gevalletje paplepel. Ik kom niet uit een typisch ondernemersgezin. Dus of er ondernemersbloed door mijn aderen stroomt, weet ik niet. Toch koos ik een jaar geleden voor het ondernemerschap. Waarom? Noem het een diep gekoesterde wens of een bucketlist dingetje. Ik wilde het gewoon ervaren: zelfstandig ondernemer zijn. Dus toen de kans zich voordeed, greep ik die met beide handen aan.
Nu denk je misschien: “als je het zo graag wil, hoef je toch niet die ene kans af te wachten?”.
Klopt, toch durfde ik nooit de stap te nemen. De angst voor het onbekende hield me tegen om de sprong te wagen. Totdat op een dag alles anders werd. Mijn functie kwam te vervallen in een reorganisatie en ik verloor onverwacht mijn zwager. Twee ingrijpende gebeurtenissen waardoor alles in een ander daglicht kwam te staan. Ineens besefte ik dat er geen zekerheden zijn in het leven. Dit was voor mij reden om het roer om te gooien.
Voor het eerst van mijn leven werkzoekend
Per 1 februari 2021 schreef ik me officieel in bij het UWV als werkzoekende. Heel eerlijk, dat voelde best raar. Want anders dan studiefinanciering of kinderopvangtoeslag had ik nog nooit enige vorm van uitkering of toeslag ontvangen. Om nu een WW-uitkering aan te vragen, voelde vreemd. Alsof het niet voor mij bedoeld was.
Direct bij mijn inschrijving vertelde ik dat ik mijn eigen bedrijf wilde starten. Daarvoor moest ik eerst de onlinetraining ‘zelfstandig ondernemen vanuit de WW’ volgen. Hierin werd duidelijk uitgelegd welke opties er waren om vanuit een WW-situatie te starten met je eigen onderneming. Ik koos voor de optie van een onderzoeksperiode gevolgd door de startperiode.
De onderzoeksperiode in…
Die onderzoeksperiode voelde als een snelkookpan: ik kreeg maximaal zes weken de tijd om advies in te winnen over het ondernemerschap, te onderzoeken wat er allemaal geregeld moest worden en mijn ondernemersplan te schrijven. Toen ik die ingediend had bij de adviseur werk was het fingers crossed. En wachten op het verlossende telefoontje.
En door voor de startperiode
Na goedkeuring van mijn ondernemersplan begon de startperiode van 26 weken. Gedurende deze periode verviel mijn sollicitatieplicht en werd ik met 29% gekort op mijn uitkering. Geen vetpot dus. Alle reden om snel die eerste opdrachten binnen te halen. Maar hoe?
Eerst maar inschrijven bij de Kamer van Koophandel en mijn website live zetten. Verder goed zichtbaar zijn op social media. En verschillende netwerkbijeenkomsten bezoeken om in contact te komen met andere ondernemers en potentiële klanten. Daarna volgden al vrij snel wat losse klussen en vond ik ook mijn eerste opdrachtgever! Met haar werk ik nog altijd heel fijn samen.
Het uur van de waarheid: stoppen of doorgaan
Na de zomer gingen de laatste weken van de startperiode in. Daarmee kwam ook het uur van de waarheid dichterbij: stoppen of doorgaan. Zelf wilde ik dolgraag door maar dat moet natuurlijk wel kunnen. Als de opdrachten die ‘in de pijplijn’ zaten nu niet vielen dan werd het een lastig verhaal.
En toen ging het ineens heel snel. Binnen één week had ik twee leuke nieuwe opdrachten binnen. Beiden voor een langere periode. Mooier kon niet. Want hierdoor had ik meteen geen uitkering meer nodig. Ik stond weer op eigen benen.
Geen appeltje-eitje
Nu klinkt het misschien alsof alles van een leien dakje ging, maar zo is het natuurlijk niet. Ik heb echt momenten van twijfel gehad. Superspannend vond ik het. Ook deed ik dingen zonder eerst goed na te denken. Bijvoorbeeld het bestellen van 1.000 flyers om te verspreiden en dan overal NEE-NEE stickers tegenkomen. Een opdracht aannemen tegen een te laag tarief en dan inzien dat er veel meer uren in gaan zitten dan vooraf ingeschat. Of in al mijn enthousiasme een Facebookpagina openen terwijl ik mijn doelgroep het beste bereik via LinkedIn. Allemaal leermomenten.
Wel mooie leermomenten
Ja, mooie leermomenten had ik zeker. En nog. Mijn onzekerheden blijven. Dat hoort bij me. Daardoor blijf je ook scherp denk ik. Maar ik heb wel geleerd dat je meer kunt dan je vooraf denkt. Dat je gewoon moet doen. Niet te bang zijn. Eerst zelf proberen en als het niet lukt hulp inschakelen.
En een geweldig netwerk
Want hulp is er zeker. Het afgelopen jaar heb ik ervaren hoeveel fijne mensen in mijn netwerk zitten. Zo ontzettend waardevol. Ik was me daar nooit zo bewust van. Maar de kracht ervan is enorm. Dankzij die mensen is het me gelukt om ‘STERK ondersteunt’ van de grond te krijgen. Door met me mee te denken, mijn berichten te delen binnen hun netwerk, naar me te luisteren en me te tippen over mogelijke opdrachten. Daar ben ik hen heel dankbaar voor. Echt, zonder mijn netwerk was het me misschien wel niet gelukt.
Vandaag blik ik met trots terug op het afgelopen jaar en kijk ik met een goed gevoel naar dat wat komen gaat. Daarbij voel ik me ‘STERK ondersteunt’ door al die lieve mensen om me heen.
Dankjewel. Op naar nog vele jaren erbij…
